Hallo, en welkom op onze website. 

Ik ben Birgit, en ben geboren op 29 juli 1997.

Ik heb mijn hart verloren bij de paarden toen ik nog klein was. Ik rij dan ook sinds mijn 8 jaar paard. Vroeger ging ik naar familie om daar bij de paarden rond te hangen en een beetje te rijden. Mijn lievelingspaardje was Nina (bruin paard hier boven op de foto). Maar zij werd verkocht. Toen ik bijna 8 jaar werd, ben ik begonnen met rijden op manage Beggard te Zandhoven. Na een paar jaar daar te hebben gereden, ben ik begonnen met rijden op Brabo te Schilde. Ik denk dat ik daar een jaar heb gereden. Toen ben ik begonnen met paardrijden op mange St-Hubert te hoogboom/Kappelle. Op die manege ben ik echt goed vooruit gegaan op het vlak van Dressuur. Maar daar ben ik ook hard achteruit gegaan op het vlak van vertrouwen. Ik was gevallen en had een hersenschudding.

Hoe? Ik was een paard gaan testen om misschien te kopen. Het was een dressuurpaard, maar dit paard vond het ook leuk om eens te springen, maar het was ook een nerveus paard. Toen we begonnen ging alles goed, totdat we in een andere piste gingen rijden. Het paard zag sprongen, dus het werd wat nerveuzer. Ik probeerde het rustig te houden en dat lukte op sommige momenten. Na dat alles goed ging, liet ik paard galopperen. Maar het paard was terug nerveuzer geworden en begon harder en harder te galopperen. Iedereen zee dat ik het paard in toom moest houden, maar het lukte niet. En opeens was ik mijn bewustzijn verloren voor ongeveer een minuut. Het paard stond naast me, toen ik terug bij zinnen was, ben ik er terug opgekropen (alleen maar stappen).  Na een maandje les gepakt op de manege, ben ik terug af een paard gevallen, En ja hoor, terug een hersenschudding.

Hoe? Het paard bokte in stap, singel brak en daar lag ik dan. Ik had pijn en mijn vertrouwen was weg. Na een paar dagen niet meer mogen rijden, ben ik terug begonnen met de lessen. Groeps- en privélessen, het vertrouwen kwam niet terug en was bang. Ik wist niet meer wat ik moest doen en stopte dan ook met paardrijden. En toen kwam de wijze raad van mijn mama. Ik moest kiezen tussen: terug gaan paardrijden of stoppen met paard rijden. Ondanks met een bang hartje is dit toch gelukt. YES. Mijn mama had me ingeschreven in een kamp, maar een heel ander soort kamp met een ander methode van aanpakken. NATURAL HORSEMANSHIP?!

Ik wist totaal niet wat het deed of wat ik moest doen. De eerste dag op het kamp, moesten we ons voorstellen en wat we konden. 

Na mijn uitleg, kreeg ik Falfar als lespaard. Falfar was een geweldig paard, maar met een sterk kantje. 

Dit paard heeft me dan ook laten beseffen, dat ik wou paardrijden, dat ik wou gaan voor een eigen paard en dat ik in mijn eigen moest geloven. 

En ja hoor, het was me gelukt na een weekje was het vertrouwen terug, wel nog niet helemaal.

Elke keer dat ik met Falfar oefeningen deed, bloeide ik open. 

Maar dit was ook een stap naar iets nieuw en mooi, na de eerste week van de zomervakantie. 

Had ik ineens een eigen paard.